Proloog.
Ik was aan het schreeuwen, schreeuwen om hulp. Zodat iemand me zou horen. Iemand, maakt niet uit wie. Ik was nog maar een jongetje van 5 en zag, hoe m'n moeder nog steeds vast zat in die auto. De auto waarmee botste omdat we geen Skitty wilde raken. De auto was ondertussen al in brand gevlogen maar de brand raakte nog niet m'n moeder. Ze riep altijd dat ik het best weg moest rennen, maar dat kon ik niet. Haar rode cowboy hoed viel uit de auto op de grond. Ik kon het nietaanzien hoe m'n moeder pijnleed. Ik wilde iets doen, maar ik kon niets doen. Mijn moeder heette Nathalie, Nathalie Red. Na een tijdje stopte ze met bewegen, ookal was ik nog maar 5, wist ik dat ze dood was. Ik kreeg tranen in m'n ogen en begon te huilen. Uiteindelijk kwam er een man af die me meteen wegtrok en de hulpdiensten belde.
Nu.... had ik niemand meer.....
Nu.... had ik niemand meer.....